Anarşist Pinelli İçin Balad (Ballata per l’anarchico Pinelli)
O akşam Milano çok sıcak.
Ama ne sıcak, ne kadar sıcak
“Tuğbay, pencereyi biraz açın.”
Bir itiş… ve Pinelli düşüyor.
“Komiser, sana daha önce de söyledim.
Sana tekrar söylüyorum, ben masumum.
Anarşi bomba demek değil
Ama özgürlükte eşitliktir”
“Birkaç masal, Pinelli itiraf ediyor!
Arkadaşın Valpreda konuştu.
Bu saldırının faili o.
Ve tabii ki yardakçısı sensin.”
“İmkansız!” diye haykırıyor Pinelli
“Bir yoldaş bunu yapamaz
Ve bu saldırının faili
Patronlar arasında aranmalı”
“Dikkatli ol, zanlı Pinelli
Bu oda zaten dumanla dolu.
Eğer ısrar edersen, pencereyi açarız.
Dört kat inmek zordur.”
Bir tabut ve üç bin yoldaş var.
Bayraklarımızı tuttuk
O akşam, yemin ettik
Kesinlikle böyle bitmeyecek.
Ve sen Guida ve sen Calabresi
Eğer bir yoldaşımız öldürüldüyse
Bir devlet katliamını örtbas etmek için
İntikam daha da sert olacak
O akşam Milano çok sıcak.
Ama ne sıcak, ne kadar sıcak
“Tuğbay, pencereyi biraz açın.”
Bir itiş… ve Pinelli düşüyor.
Giuseppe Pinelli, lakabı Pino
Doğum 21 Ekim 1928 – Milano, İtalya, Ölüm 15 Aralık 1969 – Milano, İtalya
Giuseppe Pinelli 21 Ekim 1928’de Milano’nun işçi sınıfı mahallesi Porta Ticinese’de doğdu. Küçük yaşlardan itibaren ayak işlerinde, daha sonra da depo işçisi olarak çalıştı. 1944-45 yıllarında genç bir delikanlıyken Milano bölgesinde faaliyet gösteren anarşist bir partizan grubu için kuryelik yaptı. Erken yaşta çalışmak zorunda kalmasına rağmen yüzlerce kitap okuyarak kendini eğitmeyi başardı.
Mario Mantovani 1945 yılında Milano’da Federazione Comunista Libertaria Lombarde’nin yayın organı Il Libertario gazetesini kurdu ve hayatta kalan bazı eski yoldaşları bir araya getirmeyi başardı. Il Libertario önce haftalık, sonra da 1961’e kadar iki aylık olarak yayınlandı. Giuseppe bu gruba yönelen bir avuç genç insandan biriydi.
Giuseppe 1954 yılında demiryollarında tesisatçı olarak işe başladı. Ertesi yıl, bir Esperanto akşam kursunda tanıştığı Licia Rognini ile evlendi.
1960’lar Milano anarşist hareketinin 1968’den sonra hızlanan istikrarlı büyümesine tanık oldu. Bunda Giuseppe’nin 1963 yılında genç anarşistleri Gioventu Libertaria’da (Özgürlükçü Gençlik) örgütlemesinin payı büyüktü. İki yıl sonra Sacco ve Vanzetti Çevresi’ni kuranlardan biriydi ve kendilerine sonraki on yıl boyunca açık kalacak yerel bir merkez buldular. 1968 yılında bu çevrenin sona ermesiyle 1 Mayıs’ta Ponte della Ghisolfa Çevresini (adını yakındaki köprüden almıştır) kurdu. Grup bir dizi konferans, öğrenci toplantıları ve meclisleri düzenledi. Çevre ve Pino aynı zamanda CUB temel sendikası etrafındaki ilk girişimlerin bazılarında da yer aldı. Pino ayrıca anarko-sendikalist sendika USI‘nin yeniden inşası için de çalıştı.
Çevresinin kütüphanesini organize ederek yüzlerce kitabın siyah ciltli, sınıflandırılmış ve düzenlenmiş olmasını sağladı. Pazar günleri çevrenin merkezi, bazıları 90 yaşında bazıları daha da yaşlı olan yaşlı yoldaşları ağırlıyordu!
25 Nisan 1969’da faşistler, Amerikan CIA ile birlikte çalışan İtalyan gizli servislerinin manipülasyonunu içeren Gerilim Stratejisi‘nin bir parçası olarak bir dizi bombalı saldırı başlattı. Devrimci hareketi itibarsızlaştırma planının bir parçası olarak bazı Milanolu anarşistler bu nedenle tutuklandı. Bunlardan biri olan Braschi, polis komiseri Calabresi tarafından polis karakolunun penceresinden atlamaya davet edildi. Pino hapisteki anarşistler için destek örgütledi (nihayet Haziran 1971’de beraat ettiler). Hapishane kapılarına yiyecek paketleri, giysi ve kitaplar getirdi. Aynı zamanda bir mahkum destek ve karşı bilgilendirme ağı olarak Crocenera Anarchica’yı (Anarşist Kara Haç) örgütlemeye başladı.
Pino polisin dikkatini çekti ve Aralık 1969 bombalamalarının ardından (bkz. Pietro Valpreda) tutuklandı ve Calabresi ve adamları tarafından sorgulanmak üzere merkez polis karakoluna götürüldü. 15 Aralık akşamı polis karakolunun dördüncü katından “düştü”.
Pinelli’nin devlet tarafından öldürülmesi bir protesto dalgasına yol açtı. Cenazesine bin kişi katıldı. Daha sonra Dario Fo, Pinelli’nin öldürülmesi ve Valpreda‘nın suçlanmasıyla ilgili olarak Bir Anarşistin Kaza Sonucu Ölümü adlı oyununu yazdı.
Calabresi’nin kendisi de birkaç yıl sonra gizemli bir şekilde sokak ortasında vurularak öldürüldü. Bir süre sonra, kocasının mezarına gösterilen ilgiden endişelenen Licia, cesedinin Carrara‘daki mezarlığın “anarşist” köşesine yeniden gömülmesini sağladı ve burada Goliardo Fiaschi ve Gino Lucetti ile birlikte yatmaktadır.
Nick Heath
Kaynak: Pinelli, Giuseppe “Pino”, 1928-1969
Çeviri: Heimatloskultu
Bir yanıt yazın